นิรันดร์ : chapter 3
"คุณตาเคยพบหรือคะ" เธอกระตือรือร้นขึ้น
"ใช่ ตาเคยพบครั้งหนึ่งแถบอาฟริกา ชาวพื้นเมือง เชื่อว่าพระเจ้าลงโทษ เพราะคนเจ็บรายนั้นทำบาปมาก ทำผิดกฏของเผ่านะ แต่ตามที่ตาตรวจพบ เป็นเพราะถูกสัตว์พิษกัดเอา" ดร.กฤษณ์ ถอนหายใจ "ครั้งนี้ตาหาบาดแผลไม่พบเลย"
"คุณตาคะ เมื่อคืนหนูไปงานกับเพื่อน งานของท่านชายอะไรก็ไม่ทราบค่ะ คนที่หนูพบในงาน เมื่อคืน มีอาการอย่างนั้นค่ะ"
"อะไรนะ" ดร.กฤษณ์ ถามซ้ำ
"จริงๆ ค่ะ"
"น้องกรไม่เป็นอะไรหรือ" ท่านมองสำรวจอาการหลานสาวอย่างเป็นห่วง
"ไม่เลยค่ะ หนูไปแล้วสังหรณ์ยังไงไม่ทราบค่ะ รู้สึกเสียวสันหลังอยู่เกือบตลอดเวลาเลยค่ะ แล้วแปลกนะคะ รู้สึกเหมือนว่าคนในงานจะถูกมนต์ สะกดน่ะค่ะ ผิดไปจากเดิม อย่างฟ้า เพื่อนของกร นิสัยเขาก็เปลี่ยนไปมาก"
"แปลกไปหรือ ? "
"ค่ะ เขาหัวดื้อมากน่ะคะ แต่พอท่านชายพูดอะไรเขาก็เชื่อไปหมดเลยค่ะ"
"กรจำสถานที่ได้ไหม"
"ไม่ค่ะ" กรเกล้าสั่นหน้า เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"ของคุณตา" กรเกล้ารู้สึกอย่างนั้น ดร.กฤษณ์มองหลานสาวอย่างตรึกตรอง หลานสาวท่านก็แปลกไป รู้ล่วงหน้าใช่ไหมนะท่านคิดก่อนเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีครับ" เสียงตอบปนหัวเราะ กระหึ่ม เหมือนดังมาจากฝาทุกด้านของห้องที่นั่งอยู่
|
 |
